Służba Liturgiczna

• 
• 

Historia

W narodzie izraelskim było jedno pokolenie wybrane do służby w świątyni – potomkowie Lewiego. Lewici pomagali kapłanom z rodu Aarona przy składaniu rozmaitych ofiar. Mogli to robić tylko mężczyźni. W Ewangelii wg świętego Łukasza czytamy, że któregoś dnia Jezus zwinął Księgę Izajasza, podał ją słudze i usiadł. Było to w szabat, w murach nazaretańskiej synagogi.
W powstającym Kościele apostołowie bardzo szybko przekonali się, że nie ze wszystkim dają sobie radę. Potrzebowali kogoś do posługiwania wiernym. Wybrali więc siedmiu pomocników i nazwali ich diakonami, to znaczy sługami.
 Gdy wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz większe, gdy zaczęto budować kościoły, powstawały też nowe rodzaje służby podczas nabożeństw. Wszystko, co było do wykonania, dzielono w formie różnych zadań pomiędzy członków danej wspólnoty. Przede wszystkim potrzeba było chłopców, ze względu na ich mocne i dźwięczne głosy. Dlatego chłopcy jako pierwsi zostali lektorami i kantorami. Z czasem gdy Kościół dynamicznie rozszerzał się w północnej Europie, rozwijał szereg kolejnych posług, pozostała jednak służba ministranta i kościelnego. To, co wcześniej należało do różnych osób, przejęły teraz grupy ministranckie; była to służba przy księgach, przynoszenie darów, noszenie świec, przygotowanie kadzidła, noszenie krzyża i chorągwi, zbieranie darów itd. Ministranci uczyli się na pamięć łacińskich tekstów Mszy Świętej, które odmawiali na przemian z prezbiterem.
 Sobór Watykański II przyniósł nam reformę liturgiczną. Dzięki niej wrócono do pierwotnej tradycji. Ponownie mamy w Kościele rozmaite rodzaje posługi: lektorów czytających teksty Pisma Świętego, wiernych przynoszących do ołtarza chleb i wino lub czytających modlitwę powszechną, kantorów i innych.

Dzisiaj ministrant to osoba posługująca przy celebracji Mszy świętej oraz przy sprawowaniu pozostałych sakramentów i sakramentaliów (np. błogosławieństwa, pogrzeby, czy nabożeństwa).

Patronami Słuzby Liturgicznej są:

•    św. Jan Berchmans
•    św. Jan Bosco
•    św. Tarsycjusz
•    św. Dominik Savio
•    św. Alojzy Gonzaga
•    św. Stanisław Kostka

Z funkcją ministranta wiąże się odpowiedni strój, na który składają się:
•    sutanela − suknia, zakładana w pasie, której kolor odpowiada okresowi liturgicznemu (może być zielona, czerwona, fioletowa, rzadziej spotykana biała lub złota)
•    komża
•    kołnierz − zakładany wokół szyi i na ramiona, a na niego zakładana jest komża. Kolor również odpowiada okresowi liturgicznemu i nigdy nie może się różnić od koloru rewerendy.
•    alba – biała suknia dla lektorów i ceremoniarzy przewiązywana w pasie cingulum.

W procesie formacji ministranckiej wyróżniamy następujące stopnie:
1)    Kandydat – w naszej Parafii kandydatem może zostać każdy chłopiec, który przystąpił do
I Komunii Świętej lub, za zgodą Księdza Proboszcza, wcześniej. Okres kandydatury trwa niecałe pół roku. Po jego ukończeniu, w dniu Święta Objawienia Pańskiego obchodzonego 6 stycznia, kandydaci zostają uroczyście przyjęci do posługi.
2)    Ministrant – na początku funkcje nowo przyjętego ministranta ograniczają się do podawania ampułek oraz dawania sygnałów dzwonkami. Wraz z postępującym procesem formacji, chłopcy uczą się nowych, bardziej odpowiedzialnych funkcji.
3)    Lektor – po ukończeniu Dekanalnego Kursu Lektorskiego i ceremonii przyjęcia do  posługi w jednej ze świątyń naszego dekanatu ministrant wraz z nowym strojem – albą (łac. biała) dostępuje zaszczytu odczytywania lekcji podczas liturgii. Do tej posługi kandydować może każdy chłopiec, który ukończył szkołę podstawową.
4)    Animator – aby stać się animatorem należy przystąpić do Diecezjalnego Kursu Animatora organizowanego w Pogórzu. Posługa ta polega na opiece nad ministrantami i lektorami. Podczas największych uroczystości kościelnych animator może również pełnić funkcję ceremoniarza dbającego o prawidłowy przebieg liturgii oraz zapoznającego wiernych z jej poszczególnymi częściami poprzez odczytywanie komentarza. Animatorzy zostają przyjęci do posługi w Wielki Czwartek w Katedrze p. w. św. Mikołaja w Bielsku-Białej przez Księdza Biskupa. Nowo wyświęceni animatorzy otrzymują wówczas krzyże animatorskie.

W naszej Parafii Służba Liturgiczna to zwarta grupa, której liczebność oscyluje na poziomie 20 członków. Przy ołtarzu służą ministranci, lektorzy oraz animatorzy. Poza Mszami świętymi spotykamy się na zbiórkach, podczas wspólnych wyjazdów, pielgrzymek oraz na parafialnym boisku. Nasze działania mają na celu rozwój duchowy oraz dawanie przykładu pozostałym wiernym. Służba Bogu daje nam możliwość pełnego uczestniczenia w tajemnicy Eucharystii a także zdobywania wiedzy na temat wiary chrześcijańskiej. Jednocześnie uczymy się tutaj punktualności, słowności i poczucia obowiązku. Są to cechy, które przydadzą się w dojrzałym życiu. Każdy ministrant pracuje nad sobą, aby swoją postawą i godnym zachowaniem dawać świadectwo wiary w grupie rówieśniczej.

Serdecznie chętne osoby do wstąpienia do naszej wspólnoty.

Nasza posługa podczas tegorocznych rorat